Sunt delicta tamen quibus ignovisse velimus;
nam neque chorda sonum reddit quem vult manus et mens
[poscentique gravem persaepe remittit acutum]
nec semper feriet quodcumque minabitur arcus.
그러나 우리가 누구에게는 잊혀졌기를 바랄 그러한 과오들이 있다;
왜냐하면 현이 손과 마음이 바라는 소리를 반영하지도 않고
[무거운 소리를 바라는 자에게도 매우 자주 날카로운 소리를 되돌려 준다]
활이 가리켜질 그 곳을 언제나 치지도 않기 때문이다.
verum ubi plura nitent in carmine, non ego paucis
offendar maculis, quas aut incuria fudit
aut humana parum cavit natura. quid ergo est?
사실 노래(시) 속에 많은 것들이 반짝이는 곳에서, 나 자신은
약간의 흠들에 의해서 감정을 상하게 되지 않는다, 그 흠들을 부주의가 흘렸거나
아니면 인간적 본성들은 거의 피할 수 없었던. 그래서 뭔가?

ut scriptor si peccat idem librarius usque,
quamvis est monitus, venia caret; ut citharoedus
ridetur chorda qui semper oberrat eadem:
만일 내내 같은 잘못을 저지르는 필사가처럼,
경고들이 얼마나 있었건, 양해를 구함이 없는; 하피스트(하프 연주자)처럼
언제나 똑같은 식으로 잘못을 저지르는, 현으로 비웃음을 사는:

sic mihi qui multum cessat fit Choerilus ille,
quem bis terve bonum cum risu miror; et idem
indignor quandoque bonus dormitat Homerus;
그래서 많이 게으른 나에게 저 코에릴루스가 생긴다,
그의 두 세 개의 좋은 것을 웃음과 함께 내가 놀라워 하는; 그리고 같은 내가
훌륭한 호메로스가 졸려 할 때 경시한다;

*Choerilus
 An epic poet from Iasos in Caria, a court poet to Alexander the Great.
BkIIEpI:214-244 He was paid in gold for the (few) lines Alexander considered worthy.
AP:333-365 Horace’s example of a poet with a few golden lines amongst the dross.

verum operi longo fas est obrepere somnum.
사실 오랜 일에 잠이 몰래 다가오는 것은 맞는 말이다.

-蟲-

+ Recent posts