1034. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 218b ]
καὶ ταῦτα μὲν ἰδίᾳ βουλεύσῃ προϊόντος τοῦ λόγου· κοινῇ δὲ μετ’ ἐμοῦ σοι συσκεπτέον ἀρχομένῳ πρῶτον, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, νῦν ἀπὸ τοῦ σοφιστοῦ, ζητοῦντι καὶ ἐμφανίζοντι λόγῳ τί ποτ’ ἔστι. νῦν γὰρδὴ σύ τε κἀγὼ
1035. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 219d ]
μισθώσεων καὶ ἀγοράσεων, τὸ δὲ λοιπόν, ἢ κατ’ ἔργα ἢ κατὰ λόγους χειρούμενον σύμπαν, χειρωτικὸν ἂν εἴη; φαίνεται γοῦν ἐκ τῶν εἰρημένων. τί δέ; τὴν χειρωτικὴν ἆρ’ οὐ διχῇ τμητέον; πῇ; τὸ
1036. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 224e ]
ἀγοραστικόν, καπηλικὸν εἴτε αὐτοπωλικόν, ἀμφοτέρως, ὅτιπερ ἂν ᾖ περὶ τὰ τοιαῦτα μαθηματοπωλικὸν γένος, ἀεὶ σὺ προσερεῖς, ὡς φαίνῃ, σοφιστικόν. ἀνάγκη· τῷ γὰρ λόγῳ δεῖ συνακολουθεῖν. ἔτι δὴσκοπῶμεν εἴ τινι τοιῷδε προσέοικεν ἄρα
1037. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 226d ]
διακρίσεσι τὸ μὲν χεῖρον ἀπὸ βελτίονος ἀποχωρίζειν ἦν, τὸ δ’ ὅμοιον ἀφ’ ὁμοίου. σχεδὸν οὕτω νῦν λεχθὲν φαίνεται. τῆς μὲν τοίνυν ὄνομα οὐκ ἔχω λεγόμενον· τῆς δὲ καταλειπούσης μὲν τὸ βέλτιονδιακρίσεως, τὸ δὲ χεῖρον
1038. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 228d ]
μὲν οὖν. ψυχὴν ἄρα ἀνόητον αἰσχρὰν καὶ ἄμετρον θετέον. ἔοικεν. ἔστι δὴ δύο ταῦτα, ὡς φαίνεται, κακῶν ἐν αὐτῇ γένη, τὸ μὲν πονηρία καλούμενον ὑπὸ τῶν πολλῶν, νόσος αὐτῆς σαφέστατα ὄν. ναί.
1039. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 229a ]
τινὲ ἐγενέσθην; τίνε τούτω; περὶ μὲν αἶσχος γυμναστική, περὶ δὲ νόσον ἰατρική. φαίνεσθον. οὐκοῦν καὶ περὶ μὲν ὕβριν καὶ ἀδικίαν καὶ δειλίαν ἡ κολαστικὴ πέφυκε τεχνῶν μάλιστα δὴ πασῶν
1040. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 231a ]
οὖν. τί δέ; τοὺς ταύτῃ χρωμένους τῇ τέχνῃ τίνας φήσομεν; ἐγὼ μὲν γὰρ φοβοῦμαι σοφιστὰς φάναι. τί δή; μὴ μεῖζον αὐτοῖς προσάπτωμεν γέρας. ἀλλὰ μὴν προσέοικέ γε τοιούτῳ τινὶ τὰ νῦν
1041. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 231c ]
εἶναι λεγέσθω πλὴν ἡ γένει γενναία σοφιστική. λεγέσθω μέν· ἀπορῶ δὲ ἔγωγε ἤδη διὰ τὸ πολλὰ πεφάνθαι, τί χρή ποτε ὡς ἀληθῆ λέγοντα καὶ διισχυριζόμενον εἰπεῖν ὄντως εἶναι τὸν σοφιστήν. εἰκότωςγε σὺ ἀπορῶν.
1042. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 231d ]
δὴ στάντες οἷον ἐξαναπνεύσωμεν, καὶ πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς διαλογισώμεθα ἅμα ἀναπαυόμενοι, φέρε, ὁπόσα ἡμῖν ὁ σοφιστὴς πέφανται. δοκῶ μὲν γάρ, τὸ πρῶτον ηὑρέθη νέων καὶ πλουσίων ἔμμισθοςθηρευτής. ναί. τὸ δέ γε δεύτερον
1043. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 232a ]
καθαρτὴν αὐτὸν εἶναι. παντάπασι μὲν οὖν. ἆρ’ οὖν ἐννοεῖς, ὅταν ἐπιστήμων τις πολλῶν φαίνηται, μιᾶς δὲ τέχνης ὀνόματι προσαγορεύηται, τὸ φάντασμα τοῦτο ὡς οὐκ ἔσθ’ ὑγιές, ἀλλὰ δῆλον ὡς ὁπάσχων αὐτὸ
1044. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 232d ]
ἕκαστον αὐτὸν τὸν δημιουργὸν ἀντειπεῖν, δεδημοσιωμένα που καταβέβληται γεγραμμένα τῷ βουλομένῳ μαθεῖν. τὰ Πρωταγόρειά μοι φαίνῃ περί τε πάλης καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν εἰρηκέναι. καὶ πολλῶνγε, ὦ μακάριε, ἑτέρων. ἀτὰρ δὴ
1045. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 232e ]
τῆς ἀντιλογικῆς τέχνης ἆρ’ οὐκ ἐν κεφαλαίῳ περὶ πάντων πρὸς ἀμφισβήτησιν ἱκανή τις δύναμις ἔοικ’ εἶναι; φαίνεται γοῦν δὴ σχεδὸν οὐδὲν ὑπολιπεῖν. σὺ δὴ πρὸς θεῶν, ὦ παῖ, δυνατὸν ἡγῇ τοῦτο; τάχαγὰρ ἂν ὑμεῖς
1046. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 233b ]
νέοις δόξαν παρασκευάζειν ὡς εἰσὶ πάντα πάντων αὐτοὶ σοφώτατοι. δῆλον γὰρ ὡς εἰ μήτε ἀντέλεγον ὀρθῶς μήτε ἐκείνοις ἐφαίνοντο, φαινόμενοί τε εἰ μηδὲν αὖ μᾶλλον ἐδόκουν διὰ τὴν ἀμφισβήτησινεἶναι φρόνιμοι, τὸ σὸν δὴ τοῦτο, σχολῇ ποτ’
1047. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 233b ]
παρασκευάζειν ὡς εἰσὶ πάντα πάντων αὐτοὶ σοφώτατοι. δῆλον γὰρ ὡς εἰ μήτε ἀντέλεγον ὀρθῶς μήτε ἐκείνοις ἐφαίνοντο, φαινόμενοί τε εἰ μηδὲν αὖ μᾶλλον ἐδόκουν διὰ τὴν ἀμφισβήτησιν εἶναιφρόνιμοι, τὸ σὸν δὴ τοῦτο, σχολῇ ποτ’ ἂν
1048. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 233c ]
γὰρ οὔ; δρῶσι δέ γε τοῦτο πρὸς ἅπαντα, φαμέν; ναί. πάντα ἄρα σοφοὶ τοῖς μαθηταῖς φαίνονται. τί μήν; οὐκ ὄντες γε· ἀδύνατον γὰρ τοῦτό γε ἐφάνη. πῶς γὰρ οὐκ ἀδύνατον;
1049. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 233c ]
πάντα ἄρα σοφοὶ τοῖς μαθηταῖς φαίνονται. τί μήν; οὐκ ὄντες γε· ἀδύνατον γὰρ τοῦτό γε ἐφάνη. πῶς γὰρ οὐκ ἀδύνατον; δοξαστικὴν ἄρα τινὰ περὶ πάντων ἐπιστήμην ὁ σοφιστὴς ἡμῖν ἀλλ’ οὐκ
1050. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 234d ]
ἐγγύθεν καὶ διὰ παθημάτων ἀναγκαζομένους ἐναργῶς ἐφάπτεσθαι τῶν ὄντων, μεταβάλλειν τὰς τότε γενομένας δόξας, ὥστε σμικρὰ μὲν φαίνεσθαι τὰ μεγάλα, χαλεπὰ δὲ τὰ ῥᾴδια, καὶ πάντα πάντῃἀνατετράφθαι τὰ ἐν τοῖς λόγοις φαντάσματα ὑπὸ τῶν
1051. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 235d ]
εὖ, καὶ ταῦτα ταύτῃ ποιητέον. κατὰ δὴ τὸν παρεληλυθότα τρόπον τῆς διαιρέσεως ἔγωγέ μοι καὶ νῦν φαίνομαι δύο καθορᾶν εἴδη τῆς μιμητικῆς· τὴν δὲ ζητουμένην ἰδέαν, ἐν ὁποτέρῳ ποθ’ ἡμῖν οὖσατυγχάνει, καταμαθεῖν οὐδέπω
1052. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236a ]
τῶν καλῶν ἀληθινὴν συμμετρίαν, οἶσθ’ ὅτι σμικρότερα μὲν τοῦ δέοντος τὰ ἄνω, μείζω δὲ τὰ κάτω φαίνοιτ’ ἂν διὰ τὸ τὰ μὲν πόρρωθεν, τὰ δ’ ἐγγύθεν ὑφ’ ἡμῶν ὁρᾶσθαι. πάνυ μὲν οὖν. ἆρ’ οὖν
1053. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236b ]
μιμητικῆς τὸ ἐπὶ τούτῳ μέρος κλητέον ὅπερ εἴπομεν ἐν τῷ πρόσθεν, εἰκαστικήν; κλητέον. τί δέ; τὸ φαινόμενον μὲν διὰ τὴν οὐκ ἐκ καλοῦ θέαν ἐοικέναι τῷ καλῷ, δύναμιν δὲ εἴ τις λάβοι τὰ τηλικαῦταἱκανῶς ὁρᾶν,
1054. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236b ]
δὲ εἴ τις λάβοι τὰ τηλικαῦτα ἱκανῶς ὁρᾶν, μηδ’ εἰκὸς ᾧ φησιν ἐοικέναι, τί καλοῦμεν; ἆρ’ οὐκ, ἐπείπερ φαίνεται μέν, ἔοικε δὲ οὔ, φάντασμα; τί μήν; οὐκοῦν πάμπολυ καὶ κατὰ τὴν ζωγραφίαν τοῦτο τὸ
1055. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236e ]
πῶς καὶ πρὸς τί τοῦτο εἴρηκας; ὄντως, ὦ μακάριε, ἐσμὲν ἐν παντάπασι χαλεπῇ σκέψει. τὸ γὰρ φαίνεσθαι τοῦτο καὶ τὸ δοκεῖν, εἶναι δὲ μή, καὶ τὸ λέγειν μὲν ἄττα, ἀληθῆ δὲ μή, πάντα ταῦτά ἐστι μεστὰ
1056. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 239a ]
πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν τό γε εἶναι προσάπτειν πειρώμενος ἐναντία τοῖς πρόσθεν ἔλεγον; φαίνῃ. τί δέ; τοῦτο προσάπτων οὐχ ὡς ἑνὶ διελεγόμην; ναί. καὶ μὴν ἄλογόν γε λέγων καὶ
1057. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 239c ]
μέχρι τούτου λέγωμεν ὡς παντὸς μᾶλλον πανούργως εἰς ἄπορον ὁ σοφιστὴς τόπον καταδέδυκεν. καὶ μάλα δὴ φαίνεται. τοιγαροῦν εἴ τινα φήσομεν αὐτὸν ἔχειν φανταστικὴν τέχνην, ῥᾳδίως ἐκ ταύτηςτῆς χρείας τῶν λόγων
1058. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 241d ]
καὶ βιάζεσθαι τό τε μὴ ὂν ὡς ἔστι κατά τι καὶ τὸ ὂν αὖ πάλιν ὡς οὐκ ἔστι πῃ. φαίνεται τὸ τοιοῦτον διαμαχετέον ἐν τοῖς λόγοις. πῶς γὰρ οὐ φαίνεται καὶ τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο τυφλῷ;
1059. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 241d ]
ὂν αὖ πάλιν ὡς οὐκ ἔστι πῃ. φαίνεται τὸ τοιοῦτον διαμαχετέον ἐν τοῖς λόγοις. πῶς γὰρ οὐ φαίνεται καὶ τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο τυφλῷ; τούτων γὰρ μήτ’ ἐλεγχθέντων μήτε ὁμολογηθέντων σχολῇ ποτέ τιςοἷός τε
1060. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 242c ]
ἐπὶ κρίσιν ὥρμησε τοῦ τὰ ὄντα διορίσασθαι πόσα τε καὶ ποῖά ἐστιν. πῇ; μῦθόν τινα ἕκαστος φαίνεταί μοι διηγεῖσθαι παισὶν ὡς οὖσιν ἡμῖν, ὁ μὲν ὡς τρία τὰ ὄντα, πολεμεῖ δὲ ἀλλήλοις ἐνίοτε αὐτῶν
1061. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 245b ]
αἵρεσιν. ἀληθέστατα μέντοι λέγεις. πεπονθός τε γὰρ τὸ ὂν ἓν εἶναί πως οὐ ταὐτὸν ὂν τῷ ἑνὶ φανεῖται, καὶ πλέονα δὴ τὰ πάντα ἑνὸς ἔσται. ναί. καὶ μὴν ἐάν γε τὸ ὂν ᾖ μὴ
1062. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 245e ]
ὅλον ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι. κομιδῇ γε. καὶ τοίνυν ἄλλα μυρία ἀπεράντους ἀπορίας ἕκαστον εἰληφὸς φανεῖται τῷ τὸ ὂν εἴτε δύο τινὲ εἴτε ἓν μόνον εἶναι λέγοντι. δηλοῖ σχεδὸν καὶ τὰ νῦν ὑποφαίνοντα·
1063. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 248a ]
λέγειν, δέχονται τοῦτο. καλῶς· ἴσως γὰρ ἂν εἰς ὕστερον ἡμῖν τε καὶ τούτοις ἕτερον ἂν φανείη. πρὸς μὲν οὖν τούτους τοῦτο ἡμῖν ἐνταῦθα μενέτω συνομολογηθέν. μένει. πρὸς δὴ τοὺς ἑτέρους ἴωμεν,
1064. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 249b ]
καὶ ψυχὴν <ἔχειν>, ἀκίνητον μέντοι τὸ παράπαν ἔμψυχον ὂν ἑστάναι; πάντα ἔμοιγε ἄλογα ταῦτ’ εἶναι φαίνεται. καὶ τὸ κινούμενον δὴ καὶ κίνησιν συγχωρητέον ὡς ὄντα. πῶς δ’ οὔ; συμβαίνει δ’ οὖν,
1065. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 249d ]
κεκινημένα, τὸ ὄν τε καὶ τὸ πᾶν συναμφότερα λέγειν. ἀληθέστατα. τί οὖν; ἆρ’ οὐκ ἐπιεικῶς ἤδη φαινόμεθα περιειληφέναι τῷ λόγῳ τὸ ὄν; πάνυ μὲν οὖν. βαβαὶ †μέντ’ ἂν ἄρα,† ὦ Θεαίτητε, ὥς μοι
1066. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 249e ]
αὖ καὶ τί τοῦτ’ εἴρηκας; ὦ μακάριε, οὐκ ἐννοεῖς ὅτι νῦν ἐσμεν ἐν ἀγνοίᾳ τῇ πλείστῃ περὶ αὐτοῦ, φαινόμεθα δέ τι λέγειν ἡμῖν αὐτοῖς; ἐμοὶ γοῦν· ὅπῃ δ’ αὖ λελήθαμεν οὕτως ἔχοντες, οὐ πάνυ συνίημι.
1067. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 250e ]
ἐν ἐλάττονί τινι νῦν ἐσμεν ἀπορίᾳ περὶ τὸ ὄν; ἐμοὶ μέν, ὦ ξένε, εἰ δυνατὸν εἰπεῖν, ἐν πλείονι φαινόμεθα. τοῦτο μὲν τοίνυν ἐνταῦθα κείσθω διηπορημένον· ἐπειδὴ δὲ ἐξ ἴσου τό τε ὂν καὶ τὸ μὴ ὂν
1068. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 256d ]
περὶ ὧν καὶ ἐν οἷς προυθέμεθα σκοπεῖν; καὶ πῶς; ἀδύνατον γὰρ συγχωρεῖν ἐλάττω τὸν ἀριθμὸν τοῦ νυνδὴ φανέντος. ἀδεῶς ἄρα τὴν κίνησιν ἕτερον εἶναι τοῦ ὄντος διαμαχόμενοι λέγωμεν; ἀδεέσταταμὲν οὖν. οὐκοῦν
1069. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 257b ]
τοῦ ὄντος ἀλλ’ ἕτερον μόνον. πῶς; οἷον ὅταν εἴπωμέν τι μὴ μέγα, τότε μᾶλλόν τί σοι φαινόμεθα τὸ σμικρὸν ἢ τὸ ἴσον δηλοῦν τῷ ῥήματι; καὶ πῶς; οὐκ ἄρ’, ἐναντίον ὅταν ἀπόφασις λέγηται
1070. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 257c ]
μὲν οὖν. τόδε δὲ διανοηθῶμεν, εἰ καὶ σοὶ συνδοκεῖ. τὸ ποῖον; ἡ θατέρου μοι φύσις φαίνεται κατακεκερματίσθαι καθάπερ ἐπιστήμη. πῶς; μία μέν ἐστί που καὶ ἐκείνη, τὸ δ’ ἐπί τῳ γιγνόμενον
1071. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 258a ]
τι μᾶλλον εἶναι θάτερον θατέρου; τί μήν; καὶ τἆλλα δὴ ταύτῃ λέξομεν, ἐπείπερ ἡ θατέρου φύσις ἐφάνη τῶν ὄντων οὖσα, ἐκείνης δὲ οὔσης ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ μόρια αὐτῆς μηδενὸς ἧττον ὄντα τιθέναι. πῶς
1072. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 260d ]
οὔτε λέγειν· οὐσίας γὰρ οὐδὲν οὐδαμῇ τὸ μὴ ὂν μετέχειν. ἦν ταῦτα. νῦν δέ γε τοῦτο μὲν ἐφάνη μετέχον τοῦ ὄντος, ὥστε ταύτῃ μὲν ἴσως οὐκ ἂν μάχοιτο ἔτι· τάχα δ’ ἂν φαίη τῶν εἰδῶν τὰ μὲν
1073. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 260e ]
μὴ συνισταμένης τῆς κοινωνίας. διὰ ταῦτ’ οὖν λόγον πρῶτον καὶ δόξαν καὶ φαντασίαν διερευνητέον ὅτι ποτ’ ἔστιν, ἵνα φανέντων καὶ τὴν κοινωνίαν αὐτῶν τῷ μὴ ὄντι κατίδωμεν, κατιδόντες δὲ τὸψεῦδος ὂν ἀποδείξωμεν, ἀποδείξαντες
1074. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 261a ]
δέ γε, ὦ ξένε, ἔοικεν ἀληθὲς εἶναι τὸ περὶ τὸν σοφιστὴν κατ’ ἀρχὰς λεχθέν, ὅτι δυσθήρευτον εἴη τὸ γένος. φαίνεται γὰρ οὖν προβλημάτων γέμειν, ὧν ἐπειδάν τι προβάλῃ, τοῦτο πρότερον ἀναγκαῖονδιαμάχεσθαι πρὶν ἐπ’ αὐτὸν ἐκεῖνον
1075. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 261b ]
περὶ δόξαν ἀποδεῖξαι, καὶ μετὰ τοῦτο ἴσως ἕτερον, καὶ ἔτ’ ἄλλο μετ’ ἐκεῖνο· καὶ πέρας, ὡς ἔοικεν, οὐδὲν φανήσεταί ποτε. θαρρεῖν, ὦ Θεαίτητε, χρὴ τὸν καὶ σμικρόν τι δυνάμενον εἰς τὸ πρόσθεν ἀεὶπροϊέναι. τί γὰρ
1076. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 261d ]
φέρε δή, καθάπερ περὶ τῶν εἰδῶν καὶ τῶν γραμμάτων ἐλέγομεν, περὶ τῶν ὀνομάτων πάλιν ὡσαύτως ἐπισκεψώμεθα. φαίνεται γάρ πῃ ταύτῃ τὸ νῦν ζητούμενον. τὸ ποῖον οὖν δὴ περὶ τῶν ὀνομάτωνὑπακουστέον; εἴτε πάντα
1077. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 264a ]
εἰπεῖν ἕτερόν τι πλὴν φαντασίαν; οὐδέν. οὐκοῦν ἐπείπερ λόγος ἀληθὴς ἦν καὶ ψευδής, τούτων δ’ ἐφάνη διάνοια μὲν αὐτῆς πρὸς ἑαυτὴν ψυχῆς διάλογος, δόξα δὲ διανοίας ἀποτελεύτησις, “φαίνεται” δὲ ὃλέγομεν
1078. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 264b ]
καὶ ψευδής, τούτων δ’ ἐφάνη διάνοια μὲν αὐτῆς πρὸς ἑαυτὴν ψυχῆς διάλογος, δόξα δὲ διανοίας ἀποτελεύτησις, “φαίνεται” δὲ ὃ λέγομεν σύμμειξις αἰσθήσεως καὶ δόξης, ἀνάγκη δὴ καὶ τούτων τῷ λόγῳσυγγενῶν ὄντων ψευδῆ τε αὐτῶν
1079. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 264c ]
ἔργον ἐπιβαλλοίμεθα ζητοῦντες αὐτό; κατανοῶ. μὴ τοίνυν μηδ’ εἰς τὰ λοιπὰ ἀθυμῶμεν. ἐπειδὴ γὰρ πέφανται ταῦτα, τῶν ἔμπροσθεν ἀναμνησθῶμεν κατ’ εἴδη διαιρέσεων. ποίων δή; διειλόμεθα τῆςεἰδωλοποιικῆς εἴδη δύο,
1080. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 264c ]
ὡς ἀποροῖμεν εἰς ὁποτέραν θήσομεν. ἦν ταῦτα. καὶ τοῦθ’ ἡμῶν ἀπορουμένων ἔτι μείζων κατεχύθη σκοτοδινία, φανέντος τοῦ λόγου τοῦ πᾶσιν ἀμφισβητοῦντος ὡς οὔτε εἰκὼν οὔτε εἴδωλον οὔτεφάντασμ’ εἴη τὸ παράπαν οὐδὲν
1081. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 264d ]
οὐδὲν διὰ τὸ μηδαμῶς μηδέποτε μηδαμοῦ ψεῦδος εἶναι. λέγεις ἀληθῆ. νῦν δέ γ’ ἐπειδὴ πέφανται μὲν λόγος, πέφανται δ’ οὖσα δόξα ψευδής, ἐγχωρεῖ δὴ μιμήματα τῶν ὄντων εἶναι καὶ τέχνην ἐκ ταύτηςγίγνεσθαι
1082. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 264d ]
διὰ τὸ μηδαμῶς μηδέποτε μηδαμοῦ ψεῦδος εἶναι. λέγεις ἀληθῆ. νῦν δέ γ’ ἐπειδὴ πέφανται μὲν λόγος, πέφανται δ’ οὖσα δόξα ψευδής, ἐγχωρεῖ δὴ μιμήματα τῶν ὄντων εἶναι καὶ τέχνην ἐκ ταύτηςγίγνεσθαι τῆς διαθέσεως
1083. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 266e ]
τὸ δὲ φανταστικὸν ἔμελλεν εἶναι γένος, εἰ τὸ ψεῦδος ὄντως ὂν ψεῦδος καὶ τῶν ὄντων ἕν τι φανείη πεφυκός. ἦν γὰρ οὖν. οὐκοῦν ἐφάνη τε καὶ διὰ ταῦτα δὴ καταριθμήσομεν αὐτὼ νῦν ἀναμφισβητήτως
1084. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 266e ]
ψεῦδος ὄντως ὂν ψεῦδος καὶ τῶν ὄντων ἕν τι φανείη πεφυκός. ἦν γὰρ οὖν. οὐκοῦν ἐφάνη τε καὶ διὰ ταῦτα δὴ καταριθμήσομεν αὐτὼ νῦν ἀναμφισβητήτως εἴδη δύο; ναί. τὸ
1085. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 267a ]
πῶς φῄς; ὅταν οἶμαι τὸ σὸν σχῆμά τις τῷ ἑαυτοῦ χρώμενος σώματι προσόμοιον ἢ φωνὴν φωνῇ φαίνεσθαι ποιῇ, μίμησις τοῦτο τῆς φανταστικῆς μάλιστα κέκληταί που. ναί. μιμητικὸν δὴ τοῦτο αὐτῆςπροσειπόντες
1086. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 267c ]
οὐκ ἀγνοοῦντες μέν, δοξάζοντες δέ πῃ, σφόδρα ἐπιχειροῦσιν πολλοὶ τὸ δοκοῦν σφίσιν τοῦτο ὡς ἐνὸν αὐτοῖς προθυμεῖσθαι φαίνεσθαι ποιεῖν, ὅτι μάλιστα ἔργοις τε καὶ λόγοις μιμούμενοι; καὶ πάνυ γεπολλοί. μῶν οὖν πάντες
=============================================
619. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 218a ]
κινδυνεύει πρὸς μὲν ταῦτα οὐδὲν ἔτι λεκτέον εἶναι, Θεαίτητε· πρὸς δὲ σὲ ἤδη τὸ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε, γίγνοιτο ἂν ὁ λόγος. ἂν δ’ ἄρα τι τῷ μήκει πονῶν ἄχθῃ, μὴ ἐμὲ αἰτιᾶσθαι τούτων, ἀλλὰ τούσδε τοὺς
620. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 221d ]
ὡς παντὸς δεῖ τοιοῦτος εἶναι τό γε ὄνομα τοῦτο ἔχων. ἀλλά τινα τέχνην αὐτὸν ἡμῖν ἔχοντα, ὡς ἔοικε, θετέον. τίνα ποτ’ οὖν δὴ ταύτην; ἆρ’ ὦ πρὸς θεῶν ἠγνοήκαμεν τἀνδρὸς τὸν ἄνδρα ὄντα
621. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 222a ]
γε. μέχρι μὲν τοίνυν ἐνταῦθα ὁ σοφιστὴς καὶ ὁ ἀσπαλιευτὴς ἅμα ἀπὸ τῆς κτητικῆς τέχνης πορεύεσθον. ἐοίκατον γοῦν. ἐκτρέπεσθον δέ γε ἀπὸ τῆς ζῳοθηρικῆς, ὁ μὲν ἐπὶ θάλαττάν που καὶ ποταμοὺς καὶλίμνας, τὰ
622. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 222d ]
τὸ μὲν μισθαρνητικόν ἐστιν, τὸ δὲ δωροφορικόν; οὐ μανθάνω. τῇ τῶν ἐρώντων θήρᾳ τὸν νοῦν, ὡς ἔοικας, οὔπω προσέσχες. τοῦ πέρι; ὅτι τοῖς θηρευθεῖσι δῶρα προσεπιδιδόασιν. ἀληθέστατα λέγεις.
623. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 223b ]
εἰπὼν τὸ προσῆκον ὄνομ’ ἂν ἡγοῦμαι καλεῖν αὐτόν. κατὰ δὴ τὸν νῦν, ὦ Θεαίτητε, λόγον, ὡς ἔοικεν, ἡ τέχνης οἰκειωτικῆς, <χειρωτικῆς>, κτητικῆς, θηρευτικῆς, ζῳοθηρίας, πεζοθηρίας, χερσαίας, ἡμεροθηρικῆς, ἀνθρωποθηρίας, <πιθανοθηρίας>, ἰδιοθηρίας,
624. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 226a ]
νῦν τέταρτον τὸν μεταδιωκόμενον ὑφ’ ἡμῶν σοφιστήν; οὐδὲν ἀλλ’ ἢ τὸ χρηματιστικὸν γένος, ὡς ἔοικεν, ἐριστικῆς ὂν τέχνης, τῆς ἀντιλογικῆς, τῆς ἀμφισβητητικῆς, τῆς μαχητικῆς, τῆς ἀγωνιστικῆς, τῆςκτητικῆς ἔστιν, ὡς ὁ λόγος
625. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 228d ]
οὐδὲν ἄλλο πλὴν παραφροσύνη. πάνυ μὲν οὖν. ψυχὴν ἄρα ἀνόητον αἰσχρὰν καὶ ἄμετρον θετέον. ἔοικεν. ἔστι δὴ δύο ταῦτα, ὡς φαίνεται, κακῶν ἐν αὐτῇ γένη, τὸ μὲν πονηρία καλούμενον ὑπὸ τῶνπολλῶν,
626. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 229e ]
τοῦτο ἔτι πῃ σχίζεσθαι. κατὰ τί; τῆς ἐν τοῖς λόγοις διδασκαλικῆς ἡ μὲν τραχυτέρα τις ἔοικεν ὁδὸς εἶναι, τὸ δ’ ἕτερον αὐτῆς μόριον λειότερον. τὸ ποῖον δὴ τούτων ἑκάτερον λέγομεν; τὸ μὲν
627. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 230a ]
παραμυθούμενοι· τὸ δ’ οὖν σύμπαν αὐτὸ ὀρθότατα εἴποι τις ἂν νουθετητικήν. ἔστιν οὕτως. τὸ δέ γε, εἴξασί τινες αὖ λόγον ἑαυτοῖς δόντες ἡγήσασθαι πᾶσαν ἀκούσιον ἀμαθίαν εἶναι, καὶ μαθεῖν οὐδένποτ’ ἂν ἐθέλειν τὸν
628. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 232e ]
ἑτέρων. ἀτὰρ δὴ τὸ τῆς ἀντιλογικῆς τέχνης ἆρ’ οὐκ ἐν κεφαλαίῳ περὶ πάντων πρὸς ἀμφισβήτησιν ἱκανή τις δύναμις ἔοικ’ εἶναι; φαίνεται γοῦν δὴ σχεδὸν οὐδὲν ὑπολιπεῖν. σὺ δὴ πρὸς θεῶν, ὦ παῖ, δυνατὸν ἡγῇ τοῦτο;
629. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 233e ]
πῶς πάντα εἶπες; τὴν ἀρχὴν τοῦ ῥηθέντος σύ γ’ ἡμῖν εὐθὺς ἀγνοεῖς· τὰ γὰρ σύμπαντα, ὡς ἔοικας, οὐ μανθάνεις. οὐ γὰρ οὖν. λέγω τοίνυν σὲ καὶ ἐμὲ τῶν πάντων καὶ πρὸς ἡμῖν τἆλλα ζῷα
630. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236b ]
ἐν τῷ πρόσθεν, εἰκαστικήν; κλητέον. τί δέ; τὸ φαινόμενον μὲν διὰ τὴν οὐκ ἐκ καλοῦ θέαν ἐοικέναι τῷ καλῷ, δύναμιν δὲ εἴ τις λάβοι τὰ τηλικαῦτα ἱκανῶς ὁρᾶν, μηδ’ εἰκὸς ᾧ φησιν ἐοικέναι, τί καλοῦμεν;
631. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236b ]
ἐκ καλοῦ θέαν ἐοικέναι τῷ καλῷ, δύναμιν δὲ εἴ τις λάβοι τὰ τηλικαῦτα ἱκανῶς ὁρᾶν, μηδ’ εἰκὸς ᾧ φησιν ἐοικέναι, τί καλοῦμεν; ἆρ’ οὐκ, ἐπείπερ φαίνεται μέν, ἔοικε δὲ οὔ, φάντασμα; τί μήν; οὐκοῦνπάμπολυ καὶ
632. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236b ]
τις λάβοι τὰ τηλικαῦτα ἱκανῶς ὁρᾶν, μηδ’ εἰκὸς ᾧ φησιν ἐοικέναι, τί καλοῦμεν; ἆρ’ οὐκ, ἐπείπερ φαίνεται μέν, ἔοικε δὲ οὔ, φάντασμα; τί μήν; οὐκοῦν πάμπολυ καὶ κατὰ τὴν ζωγραφίαν τοῦτο τὸ μέρος ἐστὶ
633. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 236d ]
ἁνὴρ καὶ κατιδεῖν παγχάλεπος, ἐπεὶ καὶ νῦν μάλα εὖ καὶ κομψῶς εἰς ἄπορον εἶδος διερευνήσασθαι καταπέφευγεν. ἔοικεν. ἆρ’ οὖν αὐτὸ γιγνώσκων σύμφης, ἤ σε οἷον ῥύμη τις ὑπὸ τοῦ λόγουσυνειθισμένον συνεπεσπάσατο πρὸς τὸ
634. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 237e ]
τὸ δὲ “τινὲς” πολλῶν. πῶς γὰρ οὔ; τὸν δὲ δὴ μὴ τὶ λέγοντα ἀναγκαιότατον, ὡς ἔοικε, παντάπασι μηδὲν λέγειν. ἀναγκαιότατον μὲν οὖν. ἆρ’ οὖν οὐδὲ τοῦτο συγχωρητέον, τὸ τὸν τοιοῦτον λέγειν
635. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 238b ]
μηδ’ ἐπιχειρῶμεν ἀριθμοῦ μήτε πλῆθος μήτε ἓν πρὸς τὸ μὴ ὂν προσφέρειν. οὔκουν ἂν ὀρθῶς γε, ὡς ἔοικεν, ἐπιχειροῖμεν, ὥς φησιν ὁ λόγος. πῶς οὖν ἂν ἢ διὰ τοῦ στόματος φθέγξαιτο ἄν τις ἢ καὶ τῇ
636. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 240b ]
ἕτερον δὲ λέγεις τοιοῦτον ἀληθινόν, ἢ ἐπὶ τίνι τὸ τοιοῦτον εἶπες; οὐδαμῶς ἀληθινόν γε, ἀλλ’ ἐοικὸς μέν. ἆρα τὸ ἀληθινὸν ὄντως ὂν λέγων; οὕτως. τί δέ; τὸ μὴ ἀληθινὸν ἆρ’ ἐναντίον
637. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 240b ]
τί δέ; τὸ μὴ ἀληθινὸν ἆρ’ ἐναντίον ἀληθοῦς; τί μήν; οὐκ ὄντως οὐκ ὂν ἄρα λέγεις τὸ ἐοικός, εἴπερ αὐτό γε μὴ ἀληθινὸν ἐρεῖς. ἀλλ’ ἔστι γε μήν πως. οὔκουν ἀληθῶς γε, φῄς.
638. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 241c ]
μικρὸν μέρος τοίνυν αὐτῶν διεληλύθαμεν, οὐσῶν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀπεράντων. ἀδύνατόν γ’ ἄν, ὡς ἔοικεν, εἴη τὸν σοφιστὴν ἑλεῖν, εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει. τί οὖν; οὕτως ἀποστησόμεθα νῦν μαλθακισθέντες;οὔκουν
639. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 245d ]
οὔτε γένεσιν ὡς οὖσαν δεῖ προσαγορεύειν τὸ ἓν ἢ τὸ ὅλον ἐν τοῖς οὖσι μὴ τιθέντα. παντάπασιν ἔοικε ταῦθ’ οὕτως ἔχειν. καὶ μὴν οὐδ’ ὁποσονοῦν τι δεῖ τὸ μὴ ὅλον εἶναι· ποσόν τι γὰρ ὄν, ὁπόσον
640. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 246a ]
ὄντος οὐδὲν εὐπορώτερον εἰπεῖν ὅτι ποτ’ ἔστιν. οὐκοῦν πορεύεσθαι χρὴ καὶ ἐπὶ τούτους. καὶ μὴν ἔοικέ γε ἐν αὐτοῖς οἷον γιγαντομαχία τις εἶναι διὰ τὴν ἀμφισβήτησιν περὶ τῆς οὐσίας πρὸς ἀλλήλους.πῶς;
641. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 249c ]
ἰσχυρίζηται περί τινος ὁπῃοῦν. σφόδρα γε. τῷ δὴ φιλοσόφῳ καὶ ταῦτα μάλιστα τιμῶντι πᾶσα, ὡς ἔοικεν, ἀνάγκη διὰ ταῦτα μήτε τῶν ἓν ἢ καὶ τὰ πολλὰ εἴδη λεγόντων τὸ πᾶν ἑστηκὸς ἀποδέχεσθαι, τῶν
642. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 250c ]
εἶναι λέγωμεν. οὐκ ἄρα κίνησις καὶ στάσις ἐστὶ συναμφότερον τὸ ὂν ἀλλ’ ἕτερον δή τι τούτων. ἔοικεν. κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἄρα τὸ ὂν οὔτε ἕστηκεν οὔτε κινεῖται. σχεδόν. ποῖ δὴ χρὴ
643. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 252a ]
οὐσίας μὴ προσκοινωνοῦν; οὐκ ἔσται. ταχὺ δὴ ταύτῃ γε τῇ συνομολογίᾳ πάντα ἀνάστατα γέγονεν, ὡς ἔοικεν, ἅμα τε τῶν τὸ πᾶν κινούντων καὶ τῶν ὡς ἓν ἱστάντων καὶ ὅσοι κατ’ εἴδη τὰ ὄντα κατὰ ταὐτὰ
644. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 254a ]
τοῦ μὴ ὄντος σκοτεινότητα, τριβῇ προσαπτόμενος αὐτῆς, διὰ τὸ σκοτεινὸν τοῦ τόπου κατανοῆσαι χαλεπός· ἦ γάρ; ἔοικεν. ὁ δέ γε φιλόσοφος, τῇ τοῦ ὄντος ἀεὶ διὰ λογισμῶν προσκείμενος ἰδέᾳ, διὰ τὸλαμπρὸν αὖ τῆς χώρας
645. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 256e ]
κινδυνεύει. περὶ ἕκαστον ἄρα τῶν εἰδῶν πολὺ μέν ἐστι τὸ ὄν, ἄπειρον δὲ πλήθει τὸ μὴ ὄν. ἔοικεν. οὐκοῦν καὶ τὸ ὂν αὐτὸ τῶν ἄλλων ἕτερον εἶναι λεκτέον. ἀνάγκη. καὶ τὸ
646. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 257b ]
δικαιότατα εἴρηκας. ἴδωμεν δὴ καὶ τόδε. τὸ ποῖον; ὁπόταν τὸ μὴ ὂν λέγωμεν, ὡς ἔοικεν, οὐκ ἐναντίον τι λέγομεν τοῦ ὄντος ἀλλ’ ἕτερον μόνον. πῶς; οἷον ὅταν εἴπωμέν τι μὴ μέγα,
647. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 257e ]
αὖ πάλιν ἀντιτεθὲν οὕτω συμβέβηκεν εἶναι τὸ μὴ καλόν; οὕτως. ὄντος δὴ πρὸς ὂν ἀντίθεσις, ὡς ἔοικ’, εἶναί τις συμβαίνει τὸ μὴ καλόν. ὀρθότατα. τί οὖν; κατὰ τοῦτον τὸν λόγον ἆρα μᾶλλον μὲν
648. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 258a ]
οὔσης ἀνάγκη δὴ καὶ τὰ μόρια αὐτῆς μηδενὸς ἧττον ὄντα τιθέναι. πῶς γὰρ οὔ; οὐκοῦν, ὡς ἔοικεν, ἡ τῆς θατέρου μορίου φύσεως καὶ τῆς τοῦ ὄντος πρὸς ἄλληλα ἀντικειμένων ἀντίθεσις οὐδὲν ἧττον, εἰ
649. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 261a ]
αὐτὸ ἐνδήσωμεν, εἴπερ ἔνοχός ἐστιν, ἢ καὶ ἀπολύσαντες ἐν ἄλλῳ γένει ζητῶμεν. κομιδῇ δέ γε, ὦ ξένε, ἔοικεν ἀληθὲς εἶναι τὸ περὶ τὸν σοφιστὴν κατ’ ἀρχὰς λεχθέν, ὅτι δυσθήρευτον εἴη τὸ γένος. φαίνεται γὰρ οὖν προβλημάτων
650. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 261b ]
λόγον καὶ περὶ δόξαν ἀποδεῖξαι, καὶ μετὰ τοῦτο ἴσως ἕτερον, καὶ ἔτ’ ἄλλο μετ’ ἐκεῖνο· καὶ πέρας, ὡς ἔοικεν, οὐδὲν φανήσεταί ποτε. θαρρεῖν, ὦ Θεαίτητε, χρὴ τὸν καὶ σμικρόν τι δυνάμενον εἰς τὸ πρόσθενἀεὶ προϊέναι.
651. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 263d ]
περὶ δὴ σοῦ λεγόμενα, <λεγόμενα> μέντοι θάτερα ὡς τὰ αὐτὰ καὶ μὴ ὄντα ὡς ὄντα, παντάπασιν ὡς ἔοικεν ἡ τοιαύτη σύνθεσις ἔκ τε ῥημάτων γιγνομένη καὶ ὀνομάτων ὄντως τε καὶ ἀληθῶς γίγνεσθαιλόγος ψευδής.
652. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 267d ]
τις αὐτῶν λήψεται πρέπον; ἢ δῆλον δὴ χαλεπὸν ὄν, διότι τῆς τῶν γενῶν κατ’ εἴδη διαιρέσεως παλαιά τις, ὡς ἔοικεν, ἀργία τοῖς ἔμπροσθεν καὶ ἀσύννους παρῆν, ὥστε μηδ’ ἐπιχειρεῖν μηδένα διαιρεῖσθαι· καθὸ δὴ τῶν ὀνομάτων ἀνάγκη μὴ
653. Plato. Sophist [ Pl. Soph. section 268d ]
εἰδωλοποιικῆς οὐ θεῖον ἀλλ’ ἀνθρωπικὸν τῆς ποιήσεως ἀφωρισμένον ἐν λόγοις τὸ θαυματοποιικὸν μόριον, “ταύτης τῆς γενεᾶς τε καὶ αἵματος” ὃς ἂν φῇ τὸν ὄντως σοφιστὴν εἶναι, τἀληθέστατα, ὡςἔοικεν, ἐρεῖ. παντάπασι μὲν οὖν.